ŁS + Jerzy Zagrodzki 1980

Jak szkolić juniorów

z Pikiera 1

Dotychczasowy tryb postępowania z juniorami sprowadzał się do serii mechanicznych rozgrywek eliminacyjnych; minimalne i sporadyczne szkolenie miało charakter wyraźnie drugoplanowy.

Cel rozgrywek eliminacyjnych – wyłonienie najlepszych – był o tyle chybiony, że ich wynik był stosunkowo łatwy do przewidzenia: wiadomo było, że do reprezentacji zakwalifikuje się grupa doświadczonych „silnych” juniorów ( Matula, Gawryś i inni ).

Wysoce wątpliwe były także walory szkoleniowe rozgrywek eliminacyjnych.

Juniorzy doświadczeni zdawali sobie sprawę ze swojej przewagi i wiedzieli że i tak bez większego wysiłku pokonają swoich mniej doświadczonych przeciwników. Sytuacja taka musiała wpłynąć na nich demoralizująco, wyrabiając nawyk do gry niesolidnej, bazującej na sprycie i lekceważeniu przeciwników.

Fakt ten potwierdza nawet pobieżna analiza dokumentacji z Mistrzostw Europy Juniorów 1978; stosunkowo dużo strat było spowodowanych zwykłą lekkomyślnością i niesolidnością w licytacji: „Nic nie szkodzi, że moja odzywka jest – delikatnie mówiąc – problematyczna. Przeciwnicy, ci frajerzy, odpowiedzą jeszcze większym głupstwem (ale niestety, na ogół nie odpowiadali).

Pozostali juniorzy (tj ci mniej doświadczeni) grali pod presją wyraźnej przewagi juniorów czołowych, co z pewnością wpływało na nich wybitnie deprymująco. Wątpliwe jest czy w tych warunkach zdołali wyraźnie podwyższyć (poza tzw „ograniem”) poziom swojej gry. Zwłaszcza że w analizie byli zdani sami na siebie, i że szybkie tempo gry nie pozwalało na spokojną refleksję.

Wynika stąd niezbicie, że mechaniczne rozgrywki eliminacyjne juniorów są zwykłą stratą czasu i energii tychże juniorów !

Mechaniczna selekcja jest może słuszna wobec seniorów, którzy jako całość stanowią grupę o znacznie bardziej wyrównanym poziomie i olbrzymim doświadczeniu, i... którzy są bardzo mało podatni na szkolenie.

Inaczej jest z juniorami !

Z uwagi na ich niski poziom ogólnobrydżowy i brak zatwardziałych nawyków, są oni wybitnie podatni na szkolenie. Każdy wkład szkoleniowy powinien wysoko procentować, o ile szkolenie będzie stosowane z konsekwentną regularnością i ciągłością.

Tymbardziej że błędy popełniane przez juniorów są stosunkowo łatwe do wyplenienia, ponieważ (co potwierdziła obserwacja Młodzieżowych Mistrzostw Polski 1978 w Bydgoszczy) mają charakter wybitnie elementarny.

Sprawozdanie z tej Obserwacji dołączono dopiero teraz – jest tutaj na końcu.

Należy więc zrezygnować z mechanicznej selekcji juniorów, zastępując ją długofalowym i regularnym szkoleniem !

Czas tracony na jałowe rozgrywki eliminacyjne należy przeznaczyć na szkolenie; eliminację (ale nie czysto mechaniczną) można zastosować dopiero w fazie ostatniej – bezpośrednio przed Mistrzostwami Europy Juniorów.

A oto bardziej szczegółowy plan tej koncepcji:

(............)

W dalszym ciągu powyższego elaboratu (napisanego w Styczniu 1979) Autorzy konkretyzują swoją koncepcję szkolenia juniorów, postulując (m.inn.):

1. powołanie kilkudziesięcioosobowej kadry

2. conajmniej dwuletni cykl szkolenia

3. szkolenie korespondencyjne i na zjazdach

4. nauczanie naturalnego stylu licytacji (nie mylić ze Wspólnym Językiem!)

5. indywidualizacja celu szkolenia, tzn przygotowanie grupy graczy, a nie grupy par !

Niezbyt ciekawy rozpis powyższego można obejrzeć (i wrócić) klikając ROZPIS.

Pewien stary szkoleniowiec z PZBSu – prowadzący nieustannie zajęcia z młodzieżą – doszedł niezależnie do wniosków niemal identycznych. Jednak dopiero w 1999 wpadł mu w rękę Pikier 1 – i bardzo zdenerwował się tym, że było to już tak dawno temu opublikowane, a w PZBS cisza. Zaczął więc monitować PZBS i mnie o ten rozpis. Archiwum PZBS okazało się doszczętnie wymiecione, a w moim w końcu odnalazłem (choć dopiero po kilku miesiącach). Ł.S. 2000

* * *

Łukasz Sławiński + Jerzy Zagrodzki

6 XII 1978

Sprawozdanie z Obserwacji Młodzieżowych Mistrzostw Polski Parami

Bydgoszcz, 2–3 Grudnia 1978

Obserwacja została przeprowadzona na zlecenie Zarządu PZBS.

Cel obserwacji

Wskazanie najlepszych kandydatów do szkolenia pod kątem startu w najbliższych Mistrzostwach Europy Juniorów.

Ograniczenia

Obserwowaliśmy jedynie pary spoza Warszawy, tj 44 pary na 54 ogółem.

Sposób obserwacji

Każdej parze kibicowaliśmy w conajmniej 4 rozdaniach; w razie potrzeby obserwację powtarzaliśmy (po pewnym odstępie czasowym).

Cechy obserwowane

1) znajomość podstawowych umiejętności brydżowych
na poziomie conajmniej przyzwoitym

2) Obecność uzasadnień dla podejmowanych decyzji

3) Sensowność komentarza i analizy.

4) Kultura zachowania się i prezencja.

Pary najlepsze

Za pary najlepsze (z punktu widzenia cech obserwowanych) uznaliśmy:

Wyróżnieni z pochwałą:

Lisiewicz – Misiak ( Gdańsk )

Brewiak – Retzlaf ( Gdańsk )

Bogusz – Obański ( Zielona Góra )

Mazurek – Nowakowski ( Poznań )

Wyróżnieni z drobnymi zastrzeżeniami:

Jellinek – Zwierzchowski ( Łódź )

Rapicki – Kamiński ( Bydgoszcz )

Podhorski – Woźniak ( Wrocław )

Budny – Grykin ( Gdańsk )

Popełniane błędy

Olbrzymia większość zaobserwowanych błędów to:

1) nieumiejętność oceny siły karty (bilans)

2) sygnalizowanie wartości, które już wcześnie zostały wystarczająco wyprzedane.

3) nieuwzględnianie licytacji przeciwników
(niepytanie się bądź niewyciąganie wniosków).

Poziom ogólny

Licytacja i wist – bardzo złe.

Rozgrywka – przyzwoita.

Juniorzy		Co nowego...		do Spisu
Nie samym brydżem człowiek żyje: do Czytaj!
12 Listopada 2000	mailto Pikier		© Pikier.com
brydż, brydz, bridge, brydż sportowy, brydz sportowy, bridge sportowy, Pikier, Sławiński, Slawinski, Łukasz Sławiński, Lukasz Slawinski,

ROZPIS

Cel szkolenia

Wyłonienie i wyszkolenie grupy obiecujących juniorów, z której powoływać się będzie reprezentację na MIstrzostwa Europy Juniorów i która w przyszłości zasili kadrę seniorów.

Powołanie Kadry Juniorów ( czas = jedne miesiąc )

Źródło danych:

obserwacje własne i wyniki listownego sondażu w Okręgach

Ilość:

około 50 zawodników (nie par!)

Wiek:

ci którzy będą mogli startować w MEJ82 oraz ci (ale tylko bardzo obiecujący) którzy będą mogli wystartować w MEJ80.

List werbunkowy powinien być tak sformułowany, aby odstraszyć tych, którzy nie lubią się szkolić a udział w Kadrze jest dla nich okazją do „łupania”.

Kartoteka Kadry Juniorów

Odnotowywane w niej będą:

– dane personalne (+sytuacja rodzinna i zawodowa)

– wyniki testów psychologicznych (predyspozycje)

– wyniki testów i rozgrywek szkoleniowych

– wyniki obserwacji.

Formy szkolenia

Zjazd Kadry

2–3 dni, 4 razy w roku

Materiały szkoleniowe

Przygotowane i powielane w okresie międzyzjazdowym, a następnie przesyłane zawodnikom w celu opanowania do kolejnego zjazdu.

Obóz przygotowawczy

Zorganizowany bezpośrednio przed Mistrzostwami w celu psychicznego przygotowania zawodników i ostatecznego wyłonienia reprezentacji.

Dla 12 zawodników na 7–10 dni.

Treść Zjazdu

Przykładowy program 5–godzinnego posiedzenia z jednym tematem wiodącym:

Test kontrolny (30 minut)

sprawdzenie opanowania materiału szkoleniowego.

Pogadanka szkoleniowa

30 minut

Rozgrywki szkoleniowe – 120 minut

Zwolnione tempo – najwyżej 12 rozdań.

Rozkłady częściowo przygotowane.

Obserwacja zawodników.

Analiza – 60 minut

omówienie części rozegranych rozdań w formie seminaryjnej

Test kontrolny – 30 minut

sprawdzeni efektów szkoleniowych tego posiedzenia.

Cały Zjazd składa się z 3–4 tego rodzaju posiedzeń w rozmaitym stopniu zmodyfikowanych (powyższy program był tylko luźnym przykładem!).

Dopuszczalne są oczywiście także rozgrywki szybkie (czysto treningowe), testy psychologiczne (np na koncentrację, szybkość reakcji, spostrzegawczość), dłuższa pogadanka itp.

Orientacyjna pracochłonność zjazdu:

przygotowanie – 30 godzin

prowadzenie – 15 godzin

opracowanie – 15 godzin

razem – 60 godzin

Treść szkolenia

Powinno dotyczyć (przynajmniej w pierwszej fazie) najbardziej elementarnych umiejętności brydżowych:

– ocena karty, bilans, kalkulacja taktyczna

– naturalny styl licytacji

– metodyka rozgrywki i wistu

– analiza ustaleń licytacyjnych i wistowych

Cała kadra powinna znać licytację naturalną !

Pary czy indywidualności

Z uwagi na młodość zawodników i krótki staż zgłaszających się ewentualnie par stałych, nie należy traktować par jako absolutnie nierozrywalnych.

Zasadą powinno być:

Kształcimy pojedynczych zawodników, a nie pary !

Rozłączanie i tworzenie par powinno być delikatnie inspirowane przez Kapitanat w oparciu o wyniki testów, rozgrywek treningowych i obserwacji.

Pożądane jest także tworzenie rozmaitych zestawów par podczas rozgrywek treningowych.

Aby to było możliwe, należy delikatnie dążyć do maksymalnego ujednolicenia ustaleń, a zwłaszcza wymagać od wszystkich zawodników opanowania naturalnego stylu licytacji.

Selekcja

Odgórna selekcja zawodników w zasadzie nie powinna być stosowana, z wyjątkiem przypadków:

1) lekceważenia obowiązków szkoleniowych

2) zaniedbywania obowiązków szkolnych

3) niekulturalnego zachowania

4) jaskrawego braku uzdolnień brydżowych.

W trakcie szkolenia dojdzie z pewnością do selekcji naturalnej: część zawodników bądź nie podoła obowiązkom szkoleniowym bądź zrezygnuje z różnorodnych powodów.

Selekcja właściwa (do reprezentacji) powinna mieć miejsce dopiero w ostatniej fazie przed Mistrzostwami Europy, np na pół roku wcześniej.

W oparciu o wyniki testów, obserwacji i rozgrywek szkoleniowych wyłania się pewną grupę (np 20) najlepiej dysponowanych zawodników.

Organizuje się dla nich serię spotkań drużynowych na możliwie wysokim szczeblu (turnieje maksowe nie powinny być brane pod uwagę).

W oparciu o wyniki tych spotkań (+analiza i obserwacja) 6 najlepszych par powołuje się na obóz przygotowawczo–treningowy.

POWRÓT