W poszukiwaniu nowych rozwiązań licytacyjnych autor poniższego artykułu skonstruował system oparty na zupełnie odmiennych zasadach od stosowanych dotychczas.........

ŁS 1967

SYSTEMY... SYSTEMY   (2)

z „Brydża” 6–1967

W artykule „Systemy... systemy...”  („Brydż” 5–57) obiecałem wskazać sposób złagodze­nia najważniejszej bolączki dotychczasowych systemów – kłopotów ze sprzedawaniem składu ręki słabej (7–11 PC) a w szczególności z zasygnalizowaniem tak istotnego ele­mentu ręki niezrównoważonej jakim jest singleton.

Była to tylko marginalna przyczyna powstania SSO, lecz akurat najbardziej spodobała się Redakcji (pozostałe uznane zostały za... już nie pamiętam).   Ł.S. 2000

Proponowane przeze mnie lekarstwo sprowadza się do dwóch następujących zaleceń:

    

Postulat Słabych Otwarć: 

Większość otwarć należy przeznaczyć na ręce o sile 7–11 PC.

Do 7 PC można wliczyć tylko jednego waleta.

Postulat Kolorów Krótkich:

Otwarcia powinny od razu wskazywać kolor singletona (renonsu).

     

Zanim przystąpimy do bardziej szczegółowego omówienia powyższych postulatów spró­bujemy, w oparciu o nie, rozlicytować kilka przykładów z poprzedniego artykułu.

    

 

 

x

A W x x x

K 10 x

x x x x

pas

 

1♠

1BA

 

2♠

?

 

 

A K x x x x

K x x

A z

x x

Licytacja wg ogólnie dziś przyjętych zasad:

¬        

   

nie doprowadzi do kontraktu 4©.

Gracz W, z uwagi na duże prawdopodobieństwo zastania u partnera misfitu kierowego, nie zaryzykuje wejścia 3© i licytacja wygaśnie na 2♠.

     

Przypuśćmy teraz, że mamy do dyspozycji otwarcia 1© i 1♠ oznaczające rękę o sile 7–11 PC z singletonem, bądź renonsem, w kolorze otwarcia.

Jak należałoby otwierać z innymi rękami – wyjaśnię w dalszej części artykułu.

 Ustalmy także, że o ile odpowiadający ma rękę nie dającą szans końcówki a zarazem po­siadającą longer 5–kartowy – zgłasza go na najniższym szczeblu, bądź też po prostu pa­suje. Natomiast w każdym innym przypadku licytuje 1BA. Będące pytaniem o 5–kartowy lon­ger otwierającego. Jeżeli teraz, po odpowiedzi na 1BA odpowiadający spasuje, oznacza to, że miał rękę słabą ale bez własnego longera; jeżeli licytuje dalej – wskazuje, że ma rękę silną i dograna jest prawdopodobna.

     

Po przyjęciu powyższych założeń w tym samym przykładzie licytacja potoczy się:

    

 

x

A W x x x

K 10 x

x x x x

1♠

 

1BA

2©

 

?

A K x x x x

K x x

A z

x x

1♠ = singleton (renons) pik, 7–11 PC

1BA = pytanie o longer 5–kartowy

2© = pięć kierów

W tym momencie dla gracza E stanie się jasne, że nawet przy minimum otwarcia 1♠ (7–9 PC) kontrakt 2© będzie miał realne szanse powodzenia o ile honory w ręce otwierającego będą dobrze zlokalizowane. Sposoby dowiedzenia się o tym mogą być oczywiście usta­lone rozmaicie (można zresztą przyjąć, że dalsza licytacja jest całkowicie naturalna). Dla przykładu podam jedno z możliwych konwencyjnych rozwiązań.

     

Zauważmy że w przytoczonej sekwencji można śmiało zrezygnować z naturalnego znacze­nia odzywki 2. Nie ma przecież potrzeby wskazywania partnerowi długości w Pikach, skoro już samo otwarcie poinformowało nas, że ma on w tym kolorze singletona. Nadajemy wobec tego odzywce 2 następujące znaczenie konwencyjne:

    

 

Partnerze!  Mamy łącznie 8 kart w Kierach.
Jeżeli masz maximum otwarcia (10–11 PC) – zalicytuj
4©.
Jeżeli masz minimum – wskaż rozłożenie swoich honorów wg poniższego klucza:

3§3¨3© = wskazanie koloru bez honorów

2BA = honory we wszystkich trzech kolorach

 

Gracz E zastosuje więc po przytoczonej sekwencji pytanie 2 i po odpowiedzi 3§ wrzuci 4©. Dlaczego? Po prostu będzie wiedział, że na 7–9 PC u partnera składają się figury w Kierach i Karach. Otwierający ma więc w tych kolorach jedną z poniższych konfiguracji:

  

 

A D

 

A W

 

A W

 

A

 

A W

 

D W

 

 

K

 

D W

 

K

 

K D

 

D W

 

K D

 

z których każda czyni kontrakt 4© bardzo prawdopodobnym.

     

Weźmy przykład następny:

    

 

x

K D x

x x x x

K x x x x

pas

 

1©

2©

 

?

x x x

A W x x x

D x

A D x

w którym ortodoksyjna licytacja:

¬                 

również nie doprowadzi
do optymalnego kontraktu 4
©.

Gracz E spasuje na 2© bo jest  z pewnością za słaby aby dalej licytować. Tymczasem gdy przyjmiemy wymienione uprzednio ustalenia, licytacja potoczy się następująco:

   

 

x

K D x

x x x x

K x x x x

1

 

1BA

2§

 

2©

2

 

2BA

3¨

 

?

x x x

A W x x x

D x

A D x

1 = singleton (renons) pik, 7–11 PC

1BA = pytanie o longer 5–kartowy

2§ = pięć trefli

2© = pięć kierów

Teraz już dla gracza E odtworzenie ręki part­nera nie będzie stanowiło problemu.

Ma 7–9 PC w kierach i treflach – musi więc

2 = uzgodnienie kierów przy sile 7–9 PC

2BA = pytanie o kolor bez honorów

3¨ = brak honorów karowych

mieć króla z damą w kierach i króla w treflach lub króla kier i króla z waletem w treflach.

Ponieważ kiery i trefle są pełne, mamy wobec tego 10 lew do wzięcia a zarazem przeciw­nicy mogą odebrać tylko trzy (dwie karowe i jedną pikową).

   Zdołaliśmy więc, bez przekroczenia szczebla 3©, ustalić że są wartości wystarczające do zalicytowania końcówki, pomimo że siła połączonych rąk wynosi zaledwie 21 PC.

Wszystkie te przykłady (jak i pytanie o kolor bez honorów) musiałem wymyślić na życzenie Redakcji, aby było bez zarzutu i „autentycznie”. Rzecz jasna wartość dowodowa wszelkich przykładów jest żadna – przykłady mogą być tylko ilustracjami. Ale podobno tak trzeba pisać dla „ludzi” – bo tylko to co się zdarzyło i dobrze skończyło może ich naprawdę przekonać.

Ł.S. 2000

Przelicytujmy na koniec przykład następny:

   

 

A D x x

x

x x x x

K x x x

1©

 

1BA

2©

 

?

K W x

x x x

A x

A D x x x

1©= singleton (renons) kier, 7–11 PC

1BA = pytanie o longer 5–kartowy

2© = 4–1–4–4,  7–9 PC

Po uzyskaniu tak szczegółowych informacji gracz E nie ma problemu z ustalaniem kon­traktu końcowego. Proszę sprawdzić, że prawie każde 7–9 PC u otwierającego daje 11 lew przy grze w trefle.

    

Oczywiście Czytelnicy mogą w tym momencie zarzucić, że przykłady są specjalnie do­brane a tego rodzaju licytacja może się skończyć nieszczęściem o ile ręce będą mniej składne. Przykłady są rzeczywiście wybrane, niemniej są autentyczne. Zdarzyły się na tur­nieju  w COB dnia 9 I br.

Sprawdźmy jednak czy będzie nieszczęście gdy po otwarciu 1 odpowiadający będzie miał kartę słabszą – bez szans na dograną. Np jedną z trzech poniższych rąk:

    

 

K W x x x x

x x

D x x

A D

 

K W 10

x x

D x x

A D x x x

 

K W 10 x

x x x

D x x

A D x

 

Z ręką pierwszą po prostu spasuje na 1.

Z ręką drugą ostrzeże partnera o znikomych szansach dogranej i wskaże longera 5–karto­wego, licytując po 1ª2§. Otwierający z fitem trefl spasuje, a z dubletonem zalicytuje własny longer 6–kartowy.

Z ręką trzecią wreszcie, odpowiadający zalicytuje 1BA i wypasuje na zalicytowany przez otwierającego kolor 5–kartowy. Jeżeli otwierający będzie miał skład 4–4–4–1 to po 1BA odpowie 2 lub 2BA (w zależności od siły) i w obu wypadkach kontraktem końcowym bę­dzie 2BA.

   

W każdym więc wypadku, gdy dograna jest mało prawdopodobna, mamy możność stanię­cia w optymalnym kontrakcie częściowym. Posuńmy się dalej. Przypuśćmy że odpowiada­jący będzie tak słaby, że nie wygramy nawet kontraktu na wysokości dwóch. Wówczas jed­nak grę będą mieli przeciwnicy. Jeżeli nas nie skontrują, to nic nie stracimy. Jeżeli skon­trują, to nasze 2 w kolor okaże się w większości wypadków opłacalną obroną. A jeżeli na­wet od czasu do czasu stracimy na nieopłacalnej wpadce, to w dystansie straty te odro­bimy z nawiązką. Mamy przecież znacznie większe szanse niż przy jakimkolwiek innym systemie na osiągnięcie trudnej układowej końcówki, wyblokowanie przeciwników lub też wyrwanie im ewidentnego częściowego zapisu. Fakt że otwarcia informują o singletonie znakomicie ułatwia odpowiadającemu szybką ocenę możliwości połączonych rąk – prze­prowadzenia bilansu i zorientowania się co do możliwości znalezienia koloru uzgodnio­nego.

Daje mu się znaczne możliwości wyblokowania przeciwników.

Np po sekwencji: 1© – kontra – ?  odpowiadający mając rękę:  KWx  xxx  x  DWxxxx  od razu zorientuje się, że przeciwnicy mają olbrzymie szanse na 4© a zarazem istnieje możli­wość opłacalnej obrony. Może więc śmiało pozwolić sobie na blokujące 4§.

Jeśli mimo podobnych przeszkód z naszej strony, przeciwnicy staną w kontrakcie właści­wym, mamy dodatkową szansę obalenia obalenia tego kontraktu na podstawie uzyskanych informacji. Np gdy po otwarciu 1 przeciwnicy dojdą do  4©, partner będzie wiedział, że ewentualnej przebitki należy szukać tylko w pikach; gdy dojdą do 3BA – nie zawistuje w piki mając w nich: ADxxx lub K109xx i nie straci tempa. Nie popełni więc błędu, o który byłoby łatwo, gdyby partner licytując klasycznie nie otworzył 1, ale spasował.

· · ·

Zastanówmy się teraz nad możliwościami skonstruowania tego rodzaju systemów. Przyj­mując że większość otwarć przeznaczamy na ręce o sile 7–11 PC, powstaje problem co robić z rękami o innej sile. Rozwiązanie jest proste – skoro z pasa zrobiliśmy odzywkę, to z odzywki zróbmy pas. A mianowicie: na pierwszym i drugim ręku pasujmy z siłą od 12 PC, a na ręce o sile 0–6 PC przeznaczmy jedno niskie otwarcie (1§ lub 1¨). Do wymienionych na wstępie postulatów należy więc dołączyć POSTULAT SILNEGO PASA.

Inna możliwość to ustalenie, że pas jest dwuznaczny – słaby albo silny.
Np 0–6 PC od 17 PC, ewentualnie 0–6 PC lub 12–16 PC.

„Skoro z pasa zrobiliśmy odzywkę, to z odzywki zróbmy pas” –  to gładkie zdanie wymyślił Redaktor Naczelny i tak był nim zachwycony, że musiałem zmienić strefę z 8–12 na 7–11 (no bo odzywka jest od 12). To jest przyczyna dla której w tym artykule – i tylko w tym ! – otwarcia SSO mają siłę 7–11.      Ł.S. 2000

Opierając się na zaprezentowanych tu koncepcjach można stworzyć wiele różnorodnych systemów. Dla przykładu podam otwarcia skonstruowanego przeze mnie systemu DELTA:

Pas – oznacza rękę zawierającą co najmniej 12 PC, jest więc forsujący na jedno okrążenie.

1§ – ręce o sile 7–11 PC bez singletona i renonsu.

1¨ – wszystkie ręce o sile 0–6 PC.

Otwarcia pozostałe przeznaczone są na ręce o sile 7–11 PC z singletonem bądź renon­sem:

 

singleton

układ kolorów

 

1©

©

dowolny

Pozostaje problem co robić z ręką od 12 PC na trzecim i czwartym ręku po silnym pasie partnera.

Najprostsze wyjście to ustalenie, że otwarcie 1¨ na trzecim, czwartym ręku jest dwuznaczne: 0–6 PC lub od 12 PC. Wariant silny otwierający może w drugim okrążeniu sygnalizować odzywką skaczącą (oraz 2BA), co niczym nie grozi bo przecież połączone ręce za­wierają wówczas co najmniej 24 PC.

1

dowolny

1BA

§

dowolny

2§

¨

bez starszej piątki

2¨

¨

na pięciu pikach

2©

¨

na pięciu kierach

2

 na dwóch piątkach o sile 7–9

2BA

 na dwóch piątkach o sile 10–11

KONIEC

 

do Wojen Systemowych

Co nowego...

do Spisu

brydż, brydż, brydż, brydż, brydż, brydz, brydz, brydz, brydz, bridge, bridge, bridge, bridge, brydż sportowy, brydz sportowy, bridge sportowy, wist, Pikier, Łukasz, Lukasz, Sławiński, Slawinski, Łukasz Sławiński, Lukasz Slawinski, Czytaj, Czytaj!, piki, kiery, kara, trefle, pik, kier, karo, trefl, pas, atu, bez atu, kontra, rekontra