Renons w kolorze otwarcia KONSULTACJA 14
Sierpnia 2000
Czytelnik przedstawił Problem – Ł.S. od razu
odpowiada:
|
|
Oczywiście
najpierw bilans: Partner
ma średnio 14 miltonów z czego ze 2 w Kierach się zmarnują z uwagi na renons.
Mamy więc razem 29, czyli 8,7 Lew Honorowych ( 29 x 3 / 10 = 8,7 ). |
Przy grze w Trefle weźmiemy ze 4
Lewy Układowe:
jedna
blotka trefl się wyrobi
jedno karo
przebijemy treflem
dwie
blotki karowe się wyrobią.
Razem w Trefle jest więc 12,7 lew,
co pozwala rozważyć zalicytowanie 6§.
Bez wątpienia ręka ta ma wyraźną
niemodelowość dla 6§ (za słabe
Trefle i o wiele za silne Piki), ale nie jest tak znaczna, by należało za nią
odjąć więcej niż 0,7 lewy.
Patrz OSIKA
4.
Jest więc pełne pokrycie na 6§ i to jest odzywka optymalna,
Czytelnik ponownie pisze, przedstawiając problem
spokrewniony:
Teraz, jeśli można, przesiadamy się vis a vis:
|
|
|
Proszę o odpowiedź na pytania: |
Ł.S.
Dotychczasowa licytacja W
była poprawna.
Na 4§ (forsujące) ręka była za
słaba. Średnia siła odpowiedzi 2¨ to 3
lewy.
Odzywka
forsująca musi być z bilansu do siły o lewę słabszej, czyli do 2 lew.
Tymczasem W
ma zaledwie lew 7 (4+ w honorach i 3- za układ 55).
Co teraz zalicytować ?
6§ jest z bilansu do średniej ręki
Otwierającego (średniej na 3§
oczywiście).
Więc jeśli
W uzna, że ma (teraz) pełną lewę więcej, może zalicytować 7§.
Nie
bez powodu jest tu użyte słowo pełną. Szlemika opłaca się zalicytować na
ca 50%, ale szlema na ciut więcej – ca 60% (można to wyliczyć z Zapisu
Brydżowego). Oznacza to, że nadwyżka powinna wynosić jedną lewę z kawałkiem.
W
ma wprawdzie trefla więcej, ale nie wiadomo czy jest to nadwyżka realna!
E
bowiem prawie na pewno bilansował swój układ karowo-treflowy, i liczył na to że ileśtam kar przebije (jedno? dwa??), a
pozostałe się wyrobią. Możność przebicia jednego z tych pozostałych nie daje
więc sama w sobie całej lewy, lecz tylko część lewy (zwiększa szansę wygrania w
przypadku złego podziału kar).
W
nie ma więc całej lewy nadwyżki i powinien spasować.
Dla ułatwienia dalszych spekulacji
nt tej rodziny problemów przytaczam:
Twierdzenie
Goedla:
Dla każdego problemu
i każdej odpowiedzi na ten problem
– istnieje taka AUTENTYCZNA ręka partnera, że ta odpowiedź doprowadzi do
złego kontraktu.
Np
w problemie początkowym była to ręka: x AKDxx Dx Dxxxx,
a w problemie drugim – ręka E z problemu początkowego.
Twierdzenie
Łysenki:
Dla każdego problemu
istnieją ustalenia licytacyjne prowadzące do kontraktu optymalnego przy każdej
ręce partnera.
Np
w problemie początkowym można ustalić że:
1)
4§ są silne i
forsujące
2)
3¨
jest forsujące
3)
2¨
forsuje do dogranej ! (a jeszcze lepiej – do szlemika),...
i
wiele wiele innych możliwości.
Ustalenia najmodniejsze wcale nie
są tym samym najlepsze, bo zachodzi:
Prawo
Kopernika: Złe
ustalenia licytacyjne wypierają dobre.
co jednak nie jest aż
tak bardzo fatalne dla praktyki, ponieważ zachodzi jednocześnie:
Prawo
Cynkensteina: Im gorsze ustalenia
– tym lepszy rezultat.
Nie samym
brydżem człowiek żyje:
do Czytaj! |
||
brydż, brydz, bridge, brydż sportowy, brydz
sportowy, bridge sportowy, wist, Pikier, Łukasz, Lukasz, Sławiński,
Slawinski, Łukasz Sławiński, Lukasz Slawinski, Czytaj, Czytaj!, piki, kiery, kara,
trefle, pik, kier, karo, trefl, pas, atu, bez atu, kontra, rekontra |