ŁS 1985 |
Niemodelowość c.d.
OSIKA (5) |
z Pikiera 14 |
Uwaga! To jest ujęcie stare! Aktualne jest w pliku niemodel.htm
Pierwsza wersja poprawek za
niemodelowość (patrz OSIKA (4) w Pikierze 13) była tymczasową
prowizorką, mającą na celu jak najszybsze danie Czytelnikowi tego ważnego
(jeszcze jak!) narzędzia licytacyjnego.
Obecnie podam wersję dokładniejszą
(powstała już po zamknięciu Pikiera 13), i – jak wykazała wielomiesięczna
praktyka – niemal optymalną.
Raz jeszcze podkreślam, że poprawka za
niemodelowość jest niesłychanie ważna,
zarówno ze względów teoretycznych (patrz DWI–1a), jak i praktycznych (bo
występuje niemal w każdym rozdaniu).
* * *
|
Ręka modelowa |
|
Pojęcie
to zostało wprowadzone i dokładnie wyjaśnione podczas omawiania Dyrektywy
Odchyleń Dodatnich w Pikierze 9.
Przypominam: |
W
każdej sytuacji licytacyjnej, dla
każdej odzywki zalicytowanej w tej sytuacji – istnieje ręka modelowa |
tj
„wzorcowa” średnia ręka, jaką powinien mieć licytujący. |
Np
każda z odzywek pikowych w poniższych sekwencjach posiada własną, naogół różną,
rękę modelową:
|
|
|
|
|
|
Ustalenie
ręki modelowej jest – przynajmniej jeśli chodzi o układ –
stosunkowo łatwe (nawet dla gracza mało doświadczonego).
W praktyce jednak ręka nasza ma różnego
rodzaju odchylenia (dodatnie bądź ujemne) od ręki modelowej.
Każde OD (Odchylenie Dodatnie) pociąga za
sobą istnienie gdzieś tam OU (Odchylenia Ujemnego). Np niedobór jednej karty w
jakimś kolorze powoduje nadmiar jednej karty w innym. Wynika stąd że:
Wystarczy odejmować poprawki tylko za same OD bądź tylko za same
OU.
Ustalamy
więc co następuje:
Poprawki za Niemodelowość odejmujemy tylko za
Odchylenie Ujemne.
|
Niemodelowość układowa |
|
A
oto zapowiadana reguła niemal optymalna:
Za każdą brakującą do długości modelowej kartę
odejmujemy ćwierć lewy.
Np układ modelowy dla wejścia 1ª po otwarciu 1© wynosi w przybliżeniu 5–2–3–3.
Jeśli więc mamy rękę 5–3–4–1, to powinniśmy odjąć pół lewy za
niemodelowość układową (bo w treflach brak nam dwóch kart) i dopiero teraz rozważyć, czy
mamy wystarczającą siłę na wejście 1ª.
|
Niemodelowość honorowa |
|
Pozostajemy
niestety nadal przy poprawce prowizorycznej:
Odejmujemy:
ćwierć lewy – za jaskrawo niemodelową
lokalizację honorów
pół lewy – za wybitnie niemodelową lokalizację
honorów.
|
Inne niemodelowość |
|
Z uwagi na brak należytego rozeznania zalecamy zostawić je na
razie w spokoju.
Ewentualnie można odejmować ćwiartkę za jakąś tam bardzo bardzo
dużą niemodelowość.
Refleksja:
Prawdopodobnie większość poprawek bilansowych można wyrazić w
kategoriach niemodelowości (!). Ale o tym w przyszłości,
|
Ilustracja |
|
Na
zakończenie niniejszego odcinka podamy przykład ilustrujący działanie
mechanizmu „Esperanto + Niemodelowość”:
|
|
|
Bilans
(bez niemodelowości) daje dokładnie 8 lew: 4– LH ( KW10 = 11/2 ) +ćwiartka za singla trefl (kolor
przeciwnika) 4 LB za układ 65 |
Ponieważ jesteśmy w pozycji Esperanto( 2 + 0 ), wydaje się, że
można zalicytować 4©.
Ale... obliczmy niemodelowość!
Układ modelowy dla wejścia 4© to coś około (
2+ 7– 2+ 2+
).
W stosunku do tego układu ręka nasza ma niedobór ( 1+ 1–
0 1– ),
czyli łącznie 3– karty, co nakazuje odjęcie za niemodelowość
układową trzech ćwiartek.
Bilans dla wejścia 4© ma więc aż 3/4 lewy
niedoboru !
Rozważmy więc wejście 3©:
Układ modelowy to coś około ( 21/2 6+ 21/2 2– ).
Niedobór kart wynosi ( 11/2 1/4 0 3/4 ),
czyli łącznie 21/2 karty.
Za niemodelowość układową trzeba więc odjąć pół lewy.
Pozostaje więc 91/2
lewy, czyli pól lewy nadwyżki na wejście 3©.
Nawet jeśli odejmiemy pół lewy za niemodelowość honorową (a chyba
mamy jaskrawą, bo poza Kierami wszystko jest w Karach), pozostanie
pełne pokrycie na 3©.
Licytujemy więc 3© po czym dochodzi do sytuacji:
|
|
|
Teraz, jeśli chodzi o układ
i lokalizację honorów, nasza ręka jest akurat modelowa dla wejścia 5¨. Mamy więc dokładnie
tyle, ile obliczyliśmy na początku (bez uwzględniania niemodelowości), czyli
8 pełnych lew. |
Dodajmy do tego 3 lewy u partnera ! (bo jesteśmy w pozycji Esperanto 2 +1), a
wyjdzie nam dokładnie 11 lew. Należy
więc zgłosić 5¨.
Zdarzyło się coś pozornie paradoksalnego: na początku mieliśmy
zaledwie na 3©, po czym doszły nam aż 2 lewy (już wiadomo skąd!)
dzięki czemu mogliśmy zalicytować 5¨.
Wielu expertów poprowadziłoby licytację identycznie, uzasadniając
to względami taktycznymi („Wejść spokojnie 3© i czekać – coś się na pewno stanie.”).
My jednak wiemy już, że to nie taktyka, lecz „Esperanto +
Niemodelowość” !
Zastanówmy się jeszcze, czy po 3§ można było wejść 4§ ? W Kalinie
tylko !
4§ jako kolor
przeciwnika ma Esperanto( 1 + 0 ), partner zalicytuje prawdopodobniej 4ª, po czym znajdziemy się w sytuacji niedoboru aż 2 lew !
Wejść 4§ można tylko wtedy, jeśli umówiliśmy się z partnerem,
że oznacza to akurat układ 55 na Kierach i Karach (brak wprawdzie ćwiartki lewy, ale...).
Jeśli ktoś taką właśnie konwencję stosuje – to bardzo
proszę.
CDN (ale nie nastąpił)
Poprawki 2000:
Nowszy,
dotąd niepublikowany, algorytm odejmowania za niemodelowość:
1. za każdą kartę ponad długość
modelową – odjąć ćwiartkę
2. za karty brakujące do długości
modelowej – odejmować z progresją: 1, 2, 3,... ćwiartki
3. za każdą LH brakującą do siły
modelowej – odejmować ćwiartkę.
4. powyższe stopniowo i zwolna
zmniejszać w miarę zaawansowania licytacji.
5. jeśli licytacja zaczyna się na
wyższym szczeblu, startować od wartości mniejszych.
Przykłady:
renons zamiast czwórki –
odjąć 1+2+3+4 = 10 ćwiartek = 2 i pół lewy !
czwórka zamiast dubla – odjąć
1+1 = 2 ćwiartki = pół lewy.
Niektóre
kwestie i problemy związane z niemodelowością:
Czy niemodelowość jest niezbędna ?
Bardzo ważne wskazówki szacujące zmienność Niemodelowości
i Odchyleń
Nie samym
brydżem człowiek żyje:
do
Czytaj! |
||
|