O mizerii panującego brydża, a zwłaszcza tzw brydża sportowego

14 X 2010  

Brydż – taki jaki obecńe miłośćiwie panuje – jest wyħwalany přez wielu. Ma to być piękna gra intelektualna, wdrażająca do myśleńa i planowańa, ćwičąca pamięć i koncentrację. Sport brydżowy ma być ščególńe kořystny dla młodźeży – učy ją współzawodnictwa, zasad fair–play, kultury.

Ńestety, tradycja i přyzwyčajeńe powodują ślepotę. Ńe dostřega się zatřęsieńa głupot – ani w regułaħ gry w brydża ani w sposobaħ jego uprawiańa jako sportu. Voila:

Zakrywańe kart zgranyħ

Zgoda, że taki zwyčaj panuje w więkšośći gier karćanych, ale brydżyśći ščycą śę přećeż intelektualizmem swojej gry!

A co ma z tym wspólnego umiejętność zapamiętańa (na kilka minut!) kto-kiedy jaką blotkę dołożył?... jasne że nic.

Ćwičeńe takiej „umiejętnośći” to wręč aberracja – to marnowańe energii umysłowej potřebnej na myśleńe prawdźiwe.

Klaudiuš i Messalina

Innym, drobńejšym polem do popisu jest „ćwičeńe uwagi” polegające na tym, żeby ńe pomylić kiera z karem bądź pika z treflem. Są już wprawdźe talie 4–kolorowe (i słušńe, bo np trefle to koničyna więc powinny być źelone, a piki to stal więc pasuje ńebieski), ale nadal zbyt řadkie. Nawet w interneće ńe stosuje śę 4 kolorów i zdařają śę miskliki tym spowodowane.

Partyjność

Brydż robrowy ńemal już zaniknął i od dość dawna gra śę każde rozdańe z osobna. Jednak – ńe wiadomo po co – zaħowywane są ćągle dwa stany zapisowe: „před partią” „po partii”. Ńe daje to żadnyħ kořyśći (ani intelektualnyħ ani rozrywkowyħ) jako że ničym istotnym stany te śę ńe różńą. Jest więc čystym marnotrawieńem uwagi na głupoty. Uparte utřymywańe tej aberracji świadčy dobitńe o mizerii środowiska brydżowego.

Preč z (*)

Přy okazji ilustracja jak śilńe i škodliwie dźiała přyzwyčajeńe nawet w řeczach drobnyħ:

Po polsku nazywa śę gračy literami W N E S co powoduje ńezdarne łamańce językowe w rodzaju „eSa” „eNowi”. Na świeće używa śę nazw pełnyħ (angielskich stron świata), ale próba wylansowańa nazw polskiħ (Wiečór Noc Słońce Eos – odpowiedniki stron świata) spaliła na panewce. Řzekomo śmiešne.

Zapis brydżowy

Jeśli přyjřeć mu się świeżym, ńeupředzonym okiem, jawi śę jako kompletna aberracja:

– kontrakty różnej wysokośći punktowane są identyčńe (np 1♦ 2♦ 3♦ 4♦ jak i 4♠ 5♠ oraz 3BA 4BA 5BA )

– kontrakty tej samej wysokośći punktowane są ńejednakowo (np 4♦ 4♠ jak i 3BA 3♠)

Jest to jaskrawo spřečne z ideą brydża kontraktowanego („Im wyżšy kontrakt – tym więkša nagroda za wygrańe”) i jest tego na tyle dużo, iż powoduje to b. śilne wynatuřeńa w licytacji (jest główną přyčyną „wynalazków” licytacyjnyħ!)

Dodatkowym drobiazgiem (?) jest přy tym zbytńa i zbędna detaličność i komplikacja zapisu.

Utřymywańe tego to hańba dla brydża (w ciągu 70 lat wprowadzono zaledwie 2 drobne poprawki).

Nawet taki drobiazg jak premia za čęśćowy zapis został skalkulowany wadliwie:

„po partii” powinna wynośić 150, a „před partią” 100. Tymčasem wynośi 50.

Najprostšy zapis (Fibonacciego)

Staršeństwo kolorów w licytacji

Zmuša do stosowańa odzywek jaskrawo spřecznyħ z pośadaną ręką. Np na otwarće 1♠ ze słabą ręką w układźe 1264 třeba odpowiedźeć 1BA, bo 1♦ jest zabrońone. Najgořej jest po otwarću 1BA, bo bez štučnośći ńemal ńesposób licytować. Ćerpi na tym štuka licytacji, bo čęstokroć třeba licytować kontrakty „naćągane”, pomijając inne, značńe sensowńejše. Najzabawńejše jest to, że para mająca kolor wyżšy jest přećeż upřywilejowana přez los w porównańu do pary mającej kolor niżšy – skąd wynika że kontrakt w koloře wyżšym powińen być punktowany niżej, a tymčasem jest wręč odwrotńe (jest to bez wątpieńa relikt losowyħ gier karćanyħ, w któryħ są kolory bądź karty mńej lub bardźej „ščęśliwe”).

Gdyby ješče ńemożliwy był brydż bez staršeństwa kolorów... ale jest możliwy!

Staršeństwo kolorów

Kontry i rekontry

Istńeńe rekontry jest očywiśće jaskrawym ńeporozumieńem – jest to přećeż čysto hazardowe podbiće stawki. Istńeńe kontry wynika ze zbyt niskiego karańa za wpadkę bez kontry. Zauważmy jednak, że ńemal wšystkie kontry na niskim poźomie stosowane są obecńe wbrew swojemu naturalnemu přeznačeńu – tj ńe do skarceńa, lecz do wywoływańa gry własnej. Bez wątpieńa jest to wynatuřeńe (i komplikacja). A přećeż można by karać tak, jakby zawše było grane z kontrą!

Bez kontr

Stałe partnerstwo

14 I 2010

W časaħ kiedy uprawiano ńemal wyłąčńe brydża robrowego, partnerstwo ograničało śę do około 10 rozdań. Wraz z upowšeħńańem śę brydża porównawčego okres stałego partnerstwa coraz bardźej śę wydłużał – do 30 rozdań w turńeju (par), do mieśęcy, a nawet do lat. W rezultacie upowšeħniły śę umowy partnerów co do značeńa odzywek – do tego stopńa że opisy ustaleń licytacyjnyħ zajmują čęsto kilkadźeśąt stron, a ńekiedy nawet kilkaset. Poważńejše uprawiańe brydża stało śę w efekće bardzo męčące – opróč samej gry třeba skupiać śę na ustaleńaħ (własnyħ i přećiwników), třeba je wyjaśńać i słuħać wyjaśńeń přećiwników. Jako że kwestii tej ńesposób skodyfikować śćiśle, powoduje to spory (čęsto ńeroztřygalne) i zadrażńeńa. Dodajmy że stałe partnerstwo spřyja ošukiwańu, a wyeliminowańe tego jest ńemal ńemożliwe (mogą np porozumiewać śę ukrytymi radioaparatami, třeba by więc zamykać gračy w klatkaħ ńepřepuščającyħ fal radiowyħ).

Konwencjonizm (inačej: Ustalactwo albo Dźećęca ħoroba ustaleńowośći)

To mańja spowodowana permanencją stałego partnerstwa. Polega na złudzeńu, że do sukcesów w licytacji końečne jest ustalańe značeń nawet najzwyklejšyħ odzywek – im więcej tym lepiej. Třeba jasno stwierdźić że uprawiańe brydża značńe komplikuje i utrudńa – ńe wystarčy znać reguły! třeba ješče poznać zatřęśeńe konwencji i gadżetów (a jest iħ tyle że zbieře śę na całą kśążkę). Přećiwieństwem ustalactwa jest licytacja naturalna, na logikę (Naturalny Styl Licytacji stalin).

Zauważmy że o ile samemu brydżowi można ješče přyznać jakieś walory kštałcące (ćwičeńe myśleńa statystyčnego, oceny šans itp), to konwencjonizmowi ńemal ńe sposób – poza brydżem jest to wiedza i umiejętność (?) najzupełńej jałowa, do ničego ńepřydatna.

Pewna doza konwencjonizmu jest řečywiśće ńezbędna, ale wynika on główńe z ńedoskonałośći reguł zapisu i licytacji.

Přykład ćekawy: přeħodząc na brydża „każde rozdańe z osobna” přyjęto zbyt niską premię za čęśćowy zapis (50), co w efekće spowodowało z časem powstańe Systemów Słabyħ Otwarć (któryħ explozję następńe zdušono administracyjńe!).

Najśmiešńejše że mnóstwo wynalazków licytacyjnyħ ńe ma jakiegokolwiek uzasadńeńa

(brak dowodów że „tak będźe lepiej”) – utřymują śę główńe dźęki zaraźe umysłowej (modźe).

Jedyne dobre ustalactwo to takie którego śę ńe stosuje.

Ustalactwo jest wspańłe. Po prostu deħ zapiera, kiedy śę widźi że wšystko można ustawić inačej. A zwłašča odwrotńe.

Polski Obłęd Treflowy	19 V 2018
to uporčywe lansowańe Wspólnego Języka i jego uproščonej wersji pn Strefa. Jest to ńewiarygodńe głupi dźiwoląg – coś w rodzaju: Jak Głupi Jaśo próbuje stać śę wynalazcą – bardzo zawikłany i ńewątpliwie odstręčający ħętnyħ do uprawiańa brydża sportowego. Ma řekomo zapewńać doħodzeńe do lepšych kontraktów, ale co to za „řekomo” kiedy co ruš są problemy z interpretacją odzywek, na które padają propozycje wprowadzeńa nowyħ ustaleń. Trwa to już kilkadźieśąt lat i spowodowało że Polska stała śę brydżowym panopticum – krajem brydżystów ńe umiejącyħ licytować, a zwłašča ńe umiejącyħ licytować normalńe (jak zwykła rešta świata). Szkodliwość tego jest ńezmierna! ale na końec tego šaleństwa śę ńe zanośi.
Polski Obłęd Treflowy Kanon Licytacji Naturalnej

Prawo brydżowe

29 IX 2016

Międzynarodowe Prawo Brydżowe začyna śę od zasady słušnej: Podstawowym zadańem jest dążeńe do wyrównańa škody pońeśonej přez stronę ńewykračającą, a ńe do karańa za popełńoną ńeprawidłowość – ħoć ja bym uzupełnił ją tak: Ńezależńe od powyżšego za każde zabuřeńe gry powinna być přyznana drobna rekompensata přećiwnikom (za zawróceńe głowy, rozprošeńe uwagi). Cóż jednak z tego kiedy w dalšym ćągu Prawa zasada ta jest jaskrawo narušana: Drastyczńe ńesprawiedliwa jest zwłašča automatyčna kara za čęsto zdařający śę tzw fałšywy renons, co ilustrują: Prawo okrutne i złe oraz Kodeks Justyńana. Kara polegająca na nakaźe pasowańa do końca licytacji zmieńa grę w hazardową loteryjkę. Bardzo přydatne skracańe gry (Roščeńa) zostało tak obudowane zbędnymi restrykcjami, że stało śę bardzo ńebezpiečne dla skracającego. Co do namysłów to přyjęto idiotyčną zasadę, że zwykły namysł może zostać uznany (i čęsto zostaje) za wprowadzeńe přećiwnika w błąd (Cogito, ergo)... itd itp, a cała analiza krytyčna zajęłaby pokaźną kśążkę (im coś jest głupše, tym więcej słów wymaga jego analiza krytyčna). Całę Prawo jest tak głupie, ħaotyčńe i rozgadane, że šanująca śę federacja narodowa powinna śę od ńego wykręćić i ułożyć swoje własne. Jednak grače tę głupotę pokoħali... są nawet poważne kursy prawa, a roztřąsańe problemów sędźowskiħ jest ulubioną rozrywką. Ješče głupša jest tzw Polityka Systemowa (nb poddająca restrykcjom to co ćekawe i ożywče, přy zostawieńu pełnej swobody dla ustalactwowego nudźiarstwa), o której Światowa Federacja Brydża piše że celem jej jest m.inn. „położeńe naćisku na postęp i innowacje” (ROTFL).

Prawo Brydżowe

Rozgrywki – turńeje, meče, mistřostwa

5 X 2016

Także tutaj zakořeńonych zabobonów jest cała masa: 1) Upodobańe do punktacji maxowej – mimo że jest bardźej losowa od impowej, jaskrawo spřečna z ideą gry na punkty i w ogóle antydydaktyčna (O škodliwośći maxizmu). Wygląda na to że masy jednak wolą losowość (!) Propozycja sensownej modyfikacji maxów (Napoleonki) pewnikiem okazała śę zbyt trudna do zrozumieńa. 2) Zbyt gruboźarnista skala impów – co w następstwie doprowadźiło do b.dźiwačnej skali viktorek (VP). Można by to zmienić (patř Punktowańe rozdańa i pojedynku), ale długoletńe přyzwyčajeńe doprowadźiło do takiego zasklepieńa że... 3) Najćekawše że okazało śę iż tradycyjne obličańe wyników turńeju popřez zwykłe zsumowańe wyników učestników jest wadliwe!! Naprawia to tzw Justycjalizacja, ale 100 lat upłyńe zanim zostańe zrozumiana i doceńona (natomiast ”doceńono” skwapliwie mający řekomo analogičny cel idiotyzm pn butler australijski). 4) Zaćekła ńeħęć do turńejów indywidualnyħ – z całą pewnośćą wynikła ze stałego partnerstwa i konwencjonizmu, čyli w grunće řečy ze zjawisk wtórnyħ w brydżu. A přećeż można sobie łatwo wyobraźić drużynowe mistřostwa krajów jako indywiduel w którym wynikiem kraju będźe suma kilku najlepšyħ wyników jego gračy. 5) I wrešće najbardźej ńesamowity zabobon, polegający na překonańu że śiła drużyny zależy ńe tylko od śiły jej par leč rówńeż od iħ dopasowańa. Nikomu dotąd ńe udało się wprawdźe istńeńa tego mistyčnego čynnika X wykazać, ńemńej od dawna wyłańańe reprezentacji krajowej odbywa śę popřez turńej teamów zamiast turńej par (patř Kadra). Najśmiešńejše że dla tego turńeju (granego na wspólnyħ rozdańaħ) skwapliwie wyliča śę tzw butler, čyli wyniki poščególnyħ par. 6) Na końec drobiazg (?) – ńeħęć do gry w interneće. Najćekawše że wywodźi śę ńe tylko z łatwośći ošukiwańa w interneće – zdařa śę także utyskiwańe na ńemożność fałšywego renonsu, ńeprawidłowej odzywki, a nawet na brak zapaħu kart (!) – jednak dominuje ńemożność skořystańa z tzw obecnośći přy stole. Co do ošukiwańa to grańe „w realu" też před tym ńe zabezpieča (!) jako że grače mogą porozumiewać śę přez mińaturowe radioaparaty – ale čy słyšał ktoś o iħ wykrywańu na turńejaħ pośledńejšyħ? (bo na Bermuda Bowl już raz śę odbyło). 7) Jaskrawą aberracją jest sposób pokazywańa rozgrywek „na żywo” w interneće na BBO. Otóż grają tak jak w realu (tzn čtereħ przy wspólnym stole – z zasłonami, a jakże), a zapowiedźi i zagrańa gračy wstukują operatořy (!??). Po co i na co takie zawracańe głowy? čemu ńe grają na BBO bezpośredńo? – ńe udało śę ustalić. Wyjaśniła śę přyčyna čęstyħ pomyłek operatorów – okazało śę że přy stole jest tylko jeden (!?) (čemu o dźiwo nikt śę ńe dźiwi) 8) Powoli dojřewa myśl o końečnośći přejśća na grę na tabletach. Jednak w zademonstrowanym projekće jest tak, że grač widźi... twaře obu přećiwników. Zapewno aby ńe straćić tak wyħwalanej přez wielu gry na „obecność přy stole” (sic)

Ošustwa (tzw cynkowańe)

15 V 2017

Brydż jest z natury „cynkogenny” ze względu na to że rozdańe jest pojedynkiem dwóħ par-spółek. Różnyħ afer z tym związanyħ i podejřeń było sporo, a ostatńe zdemaskowańe kilku par z najwyżšej półki wywołało b.śilny šok. Čemu šok? Ano dlatego że z dawien dawna brydżyśći nabierają w tych kwestiaħ wody w usta, ħoć w grunće řečy zdają sobie sprawę z tej możliwośći (nawet počątkujący zauważa łatwość ošukiwańa w brydżu). Jakie lekarstwo brydżyśći proponują? Główńe filmowańe grającyħ par – z zagrożeńem późńejšą analizą iħ gestów i zaħowań. Coprawda i tak to ńe zabezpieča, jako że grače mogą łatwo porozumiewać śe tajńe sygnałami radiowymi (patř Radiocynki), ale odnośńe tej możliwośći rówńeż zapanowała umowa milčeńa (unikańe wspominańa że na ostatnich mistřostwaħ świata grače přeħodźili přez bramki wykrywające aparaturę elektroničną, i że należałoby to zastosować i na mistřostwaħ niżšej rangi, a właśćiwie zawše i wšędźe) – ot, takie zaklinańe řečywistośći. Istńeje jednak proste i tańe lekarstwo statystyčne – grać wyłąčńe turńeje indywidualne! Wówčas dwóħ ošustów będźe miało okazję ošukać w turńeju tylko 2 razy na 30 rozdań, co ńemal na pewno zńeħęci iħ do tego procederu. Ten postulat wywołuje jednak zdecydowany spřećiw, bo w swoim umiłowańu ustalactwa i konwencjonizmu brydżyśći ubzdurali sobie że indywiduel ńe jest prawdźiwym pełnowartośćowym brydżem, że prawdźiwy brydż to gra w stałyħ paraħ. Warto wspomńeć ješče o obowiązku anonsowańa, alertowańa, wyjaśńańa počyńonych w paře ustaleń... Jest on wielce ućążliwy i powoduje mnóstwo trudnyħ do zażegnańa scysji. Ale kiedy zastanowić śę nad jego celem, to staje śę jasne, że ħodźi přede wšystkim o zapobieżeńe zwykłym ošustwom popřez wčeśńejšą deklarację metod porozumiewańa śę přez samą grę.

Superbezpieczny Indywiduel w Internecie

Systemy rozgrywek eliminacyjnyħ

Čyli rozgrywki mające na celu wyłońeńe najlepšej drużyny, pary bądź grača.

Zazwyčaj są kaskadowe – na każdym poźomie grupa učestników gra turńej „każdy z każdym”, po čym čęść awansuje wyżej, čęść spada niżej, a rešta pozostaje. Grupy są zwykle dość lične, więc „każdy z każdym” (tzw RR=Round Robin) trwa dość długo. Powoduje to sytuacje kiedy dwóħ učestników gra o „čapkę grušek”(mogą grać byle jak, bo wynik ńe będźe miał značeńa bądź mogą śę „z upřejmośći” přećiwnikom podłożyć) – co wywołuje utyskiwańa i podejřeńa.

Jak brydżyśći starają śę temu zaradźić?

Otóż (opróč tzw carry-over) po rundźe RR wprowadzają dodatkowe rozgrywki – baraże o awans dla najlepšych oraz play-offy o spadek dla najgoršych. Předłuża to značńe grę, i co najgorše – mimo wieloletniħ prób ńe udało śę dopracować tego systemu tak, aby został uznany za logičńe optymalny. Stąd ńeustanne zaćekłe dyskusje, propozycje i zmiany – co označa że taki system po prostu ńe istńeje, że ugańają śę za mirażem.

A přećeż już 36 lat temu zaproponowano tzw System Čwórkowy w którym grupy składają śę tylko z čtereħ učestników, tak że w grunće řečy składa śę on z samyħ (tak ulubionyħ) baraży i play-offów. Niby jest on znany i oceńany pozytywńe, ńemńej dotąd ńe został wdrożony. Jak to wytłumačyć? Chyba tylko ńeħęćą do jakiħkolwiek radykalnyħ zmian, čyli zakořeńonym přywiązańem do utyskiwańa na to co jest (i straħem před nowym).

Konkluzja

Reguły Go są bardzo proste i piękne. Reguły Šaħów ńe są tak proste, ale też piękne. W Brydżu tylko reguły rozgrywki są ładne – rešta jest přypadkowa, ńelogična, břydka i bardzo zagmatwana. Nic więc dźiwnego że jego popularność maleje.

Ze 400 lat temu reguły Šaħów były ńeco inne, gorše – leč stopńowo, oddolną inwencją gračy, zostały udoskonalone i obecńe są ńemal doskonałe. Šaħy miały ščęśće. Dlačego? Dlatego że 400 lat temu ńe było Federacji Šaħowyħ! Gdyby były, došłoby do stagnacji i skostńeńa reguł – z uwagi na UJEDNOLICEŃE, o które stara śę każda organizacja, a które zabija rozwój i postęp. A masy?... Na ogół są bierne i głupie: cokolwiek zapanowało, pokoħaliśmy to – ńeħ panuje nadal.

Moja droga w brydżu

Ongiś pasjonowałem się twořeńem systemów ńezwykłych i zasad ogólnyħ – ńe tylko z wrodzonej překory wobec štampy, ale także ze znudzeńa, jako że wšystkie systemy zwykłe są do śebie b.podobne. Do tego dodałem kilka gadżetów, ale ńewiele bo zawše odstręčało mńe uščegółowione ustalactwo.

Potem přyšedł čas na teorię licytacji naturalnej (której o dźiwo ńe było!), teorię sygnałów wistowyħ – a że zabrakło wkrótce pola na teorie, začąłem přyglądać śę świeżym okiem wšelkim podstawom brydża i obyčajom. Wynik jak widać okazał śę dla brydża katastrofalny – i to jest właśńe moje najwiękše ośągńęće!

Jego ukoronowańem są předstawione tutaj propozycje zmian w uprawiańu brydża, a zjednočeńe nowyħ reguł samej gry figuruje pod BRIDŻ – czyli brydż usensowiony i uproščony, a přy tym bynajmńej ńe trywialny (račej trudńejšy!)

Zrobiłem to z pasji intelektualnej, bo tak naprawdę to ńe wieřę by cokolwiek śę zmieniło. Dlačego?

Bo gdyby cokolwiek z tego było dobre, to już od dawna byłoby wprowadzone, jako że brydżyśći to přećeż mądřy ludźe, uprawiający grę superintelektualną. Ńeprawdaż?

To jest końec mojej drogi brydżowej.

A jednak ńe końec! pozostały ješče lične głupoty dotyčące samej gry: VIII 2017

Potem parę świrów, niekoniecznie na naszym stole i decydujące o awansie rozdanie. [...]

Tym razem szczęście po stronie przeciwników. To taka gra. [wk13]

Trzeba bardzo rozsądnie gospodarować koniunkturą, bo w czasie jej ilość jest stała [wk15]

Tu nie chodzi o medale i pieniądze. Tu chodzi o przynależność i siłę grupy. Jeżeli masz zdolnego juniora to musisz mieć grupę, która go silnie naciska. [brylujący trener]

Ideałem nie jest gra na największą szansę, ale na tą która zachodzi [wk24!!]

Dobrze znaczy skutecznie [ongiś uparcie lansowane przez wk18]

Jeżeli gra się ostro, to trzeba tak grać konsekwentnie. Jeżeli bowiem będziemy trafiać, to może się zdarzyć, że zagramy te końcówki, które nie idą, a tych które idą lub mogą zostać wypuszczone – nie zagramy. [dwóch profesjonalistów]

Rozważania ze stultycjami: http:/pikier.com/konkursy/1/index.htm

Prošę zauważyć że są to publične wypowiedźi gračy o wysokiħ współčynnikaħ.

Różnyħ dźiwnyħ poglądów bliskiħ zabobonom jest wiele.

Wiečńe żywe jest np překonańe, że w turńeju třeba licytować jak sala. Ale w meču już ńe – mimo że sala jest malutka, więc ħyba łatwiej wykombinować jak zalicytuje. Jeśli zapytać dlačego – padają odpowiedźi ni přypiął ni přyłatał.

Sporadyčńe zdařają się takie śmiešnostki jak „W internecie niemożność omyłkowego zagrania nie do koloru bądź przeoczenia skrytej między kartami figury – odbierają grze istotny czynnik”. Istotny!

Założyłem wątek z ankietą: Jak oceńaš powyżše (tj tę śmiešnostkę) stwierdzeńe: bardzo głupie, głupie, takie sobie, mądre, bardzo mądre. Tylko 40% kliknęło w ‘bardzo głupie’ (ankieta) , a zdařały śę klikńęća w każdą opcję (30% w ‘takie sobie’, 16% w ‘mądre’ i ‘bardzo mądre’). Dowiodło to że brydżyśći ńe mają żadnyħ podstaw do określańa śę jako elita gier umysłowyħ – % durńów ńe odróżńającyħ řečy istotnyħ od ńeistotnyħ jest wśród niħ kompromitujący.

7 X 2017

Jest jeden wyjątek od ńelubieńa gry w interneće – mianowiće oglądańe filmu pokazującego jak grają inńi.

Ale ńe ħodzi o oglądańe rozkładu i přebiegu gry (bo tego właśćiwie ńe widać), ale o możność widzeńa i słyšeńa gračy – iħ sylwetek, twařy, ruchów i rozmów – zwłašča kiedy grają najlepśi (np extraklasa). Po co? – tego ńesposób doćec, bo nikt śę z tego ńe zwieřa – po prostu to śę lubi. No cóż – różne bywają zbočeńa – to ješče ujdzie.

P.S. Chyba już śę wyjaśńiło – ludźe uwielbiają pilnować čy aby grače ńe cynkują (sama gra jest mało ważna).

Brydż to gra o bardzo głupich regułach, włącznie z regułami i obyczajami jej uprawiania.

Trzeba jednak przyznać że homo sapiens potrafi przystosować się do własnej głupoty.

	Co nowego...	Do Spisu
1 Września 2010

Osobny problem – Jahusi

Jahusi – jak z nimi walczyć w internecie

Jahusi na forum

NB studiowanie matematyki radykalnie oducza jahusostwa. Ktoś kto nabrał nawyku dowodzenia, automatycznie (z rozpędu) odzwyczaja się od wyrażania pochopnych, nieuzasadnionych sądów. Sam brydż z natury swojej daje tu niewiele, jako że decyzje głupie okazują się w zbyt dużej ilości przypadków decyzjami zwycięskimi (słynne „dobrze znaczy skutecznie”).

[krótkie streszczenie ważnego artykułu o tendencjach rozwojowych we współczesnym brydżu]
Modernistyczne ujmowanie brydża, zapoczątkowane przez Ely Culbertsona, ukształtowało się w wyniku długotrwałej hegemonii post-Oświecenia, wraz z jego patriarchalnym męskim usztywnieniem znaczeń. Trend ten był wszechobecny i dominujący - doszło nawet do próby usztywnienia samego stylu licytacji przez sformułowanie linearnych dyrektyw logistycznych [tu w oryginale krótkie resume Esperanto i Arkony]. Spetryfikowała to stanowisko Światowa Organizacja Brydża (reprezentująca oficjalną naukę brydżową) poprzez ograniczenie stosowalności znaczeń rozchwianych w celu zminimalizowania losowości [tu w oryginale fragmenty tzw Polityki Systemowej].
Wszystko to opierało się na dogmatycznym założeniu, że istnieje zewnętrzny świat brydżowy niezależny od jakiegokolwiek gracza, który można wiarygodnie choć niedoskonale rozpoznać i wyniki przekuć w ścisłe ustalenia jako wzorce do jego okiełznania.
Jednak osiągnięcia nauki w ostatnim 40-leciu rozwiały to machinistyczne złudzenie metastabilności. Coraz wyraźniej widać że "rzeczywistość" brydżowa jest w istocie lingwistycznym konstruktem, powstającym w wyniku dyskursu rekursywno-aleatoryjnego. [tu w oryginale długie rozważania poparte cytatami].
Prace matematyków nad teorią chaosu i nieliniowymi logikami rozmytymi trwają - ale już widać że niewątpliwie doprowadzą do powstanie brydża wyzwolonego od męskiej sztywności i dogłębnie wzbogaconego feministyczną płynnością wariancji.
Jaki będzie dokładnie ten brydż postmodernistyczny na razie nie wiadomo, ale opresyjny postulat gry "za salą" niewątpliwie zaniknie, jak również wszelki elityzm i autorytaryzm. Powstanie nowy epistemologiczny paradygmat swobodnej randomizacji.