ŁS |
Polityka
Systemowa ( tu można ją obejrzeć (i spróbować przeczytać) ) |
13 IX 2004 |
Dzieło 17 osób z najwyższych gremiów PZBS
Główna treść Polityki Systemowej to zakaz stosowania zbyt nietypowych otwarć i wejść – niektórych w zależności od kategorii turnieju, a niektórych bezwzględnie (tzw kryptosygnałów i prewencyjnego negatu: 0–7 na dowolnym). Jest to pomysł cokolwiek dziwaczny, dający się od biedy przyrównać do zakazywania w szachach niektórych debiutów (co szachiści raczej uznaliby za nonsens).
Uzasadnia się to głównie tym, że nietypowość zaskakuje i oszołamia przeciwników, którzy nie mając zawczasu przygotowanych kontrustaleń są bezradni, więc tracą punkty niesprawiedliwie. Poza tym – argumentują niektórzy – brydż i tak jest dość trudny, więc pary stosująca otwarcia nietypowe zrażają nowicjuszy do startowania w turniejach, co zmniejsza popularność brydża sportowego.
Wszystko to można dość skutecznie odparowywać, dodając ponadto że zakazywanie zabija wolność i różnorodność, że brydż to przecież tylko zabawa i sport, a możność wolnego stosowania własnych metod zabawę tę uatrakcyjnia, że wreszcie mnóstwo brydżystów lubi konwencje i różne wynalazki.
Nie ulega jednak wątpliwości, że jeśli już jakieś zakazy są wprowadzane, to nie powinny przekraczać stosownej miary, a przede wszystkim powinny być sensownie opracowane i sformułowane. I na tym właśnie skupimy się w dalszym ciągu.
Różne zakazy systemowe zdarzały się sporadycznie już od dawna, jednak dopiero silnie wzrastająca od lat 1980 popularność Systemów Słabych Otwarć wywołała reakcję Światowej Federacji Brydża w postaci uchwalania stosownych regulacji, a ostatnia wersja Systems Policy ukazała się w 2002.
Pod koniec tegoż roku Polski Związek Brydża Sportowego przygotował i uchwalił własną trawestację tego dekretu, która ma obowiązywać we wszystkich turniejach organizowanych pod egidą Związku.
Dekret Światowej Federacji Brydża
odnosi się tylko do Mistrzostw przez nią organizowanych, co jest zrozumiałe
jako że jest to Federacja (związków narodowych), a nie Światowy Zarząd Brydża.
Odnosi się jednak wrażenie, że byłoby przez nią dobrze widziane, aby te
regulacje zostały przyjęte wszędzie, czyli że Federacja ma zapędy totalitarne.
Potwierdza to lektura ostatniej wersji Międzynarodowego Prawa Brydżowego
(1997), bo znalazło się w nim (chyba po raz pierwszy) 5 wzmianek poddających
Organizacje Narodowe pod zwierzchność (tylko w wydzielonych kwestiach)
Organizacji Strefowych, które nie są jednostkami samoistnymi, lecz jedynie
oddziałami terytorialnym Federacji Światowej (jak np EBL –
European Bridge League – Europejska Liga Brydża).
Spójrzmy np na fragment Przepisu 40 D:
Organizacje strefowe mogą, dodatkowo,
regulować stosowanie uzgodnień które (nawet gdy nie są konwencyjne) pozwalają
na otwarcie licytacji odzywką na wysokości jednego z ręką słabszą od
przeciętnej o równowartość siły jednego króla albo z jeszcze słabszą;
organizacje strefowe mogą udzielać pełnomocnictw w tym zakresie.
Mogą udzielać pełnomocnictw – oznacza
utratę przez Organizacje Narodowe suwerenności w tym zakresie, a ponieważ
akceptacja Międzynarodowego Prawa Brydżowego jest warunkiem niezbędnym do
członkostwa w Federacji Światowej (!), oznacza to próbę totalitaryzacji
drzwiami od kuchni.
Polski
Związek Brydża Sportowego w swej Polityce Systemowej (trawestacji Systems
Policy) poszedł jeszcze dalej - uchwalił że obowiązuje ona we wszystkich
turniejach organizowanych pod jego egidą, a więc nie tylko w mistrzostwach
ogólnokrajowych, lecz także w tych najniższego stopnia, jak np zwykły turniej w
klubie osiedlowym. Oznacza to jawną i nieskrępowaną totalitaryzację; bo nie
widać powodu dla którego turniej w Wólce Głodowej miałby nie rządzić się swymi
własnymi zasadami.
Są jeszcze inne, drobniejsze zmiany i
dodatki PZBS – ale najgorsze jest to, że nie tylko przepisano to wszystko co w
Systems Policy jest głupie, ale w niemal równym stopniu „popisano się” tym
samym.
– Luka w klasyfikacji systemów przeoczona przy zlikwidowaniu
kategorii Systemy Czerwone
– Nonsensowna definicja systemów typu SilnyTrefl / Karo
– „Amnestyjne” zwolnienie systemów Zielonych od obowiązku
posiadania kart konwencyjnych
– Kompletnie absurdalna regulacja ws kontrustaleń przeciwko
Systemom Żółtym [ przepisana ]:
Parom
stosującym systemy Zielone i Niebieskie dla przygotowania ustaleń w obronie
przeciw Żółtym, zezwala się na zmianę ich systemów, włącznie ze zmianą otwarć.
Parom stosującym systemy Żółte nie zezwala się na zmianę odzywek otwierających.
[ itp ]
Błędne przetłumaczenia
Zdumiewa to że w ogóle się pojawiły, ale na szczęście są
tylko trzy.
Największe to kryterium kwalifikowania słabych otwarć
dwukolorowych jako Brązowych. Zajrzenie do oryginału szokuje – okazuje się, iż
aby nie były Brązowe, muszą ujawniać OBA
kolory długie.
Mniejsze błędy, niejasności i usterki (logiczne i stylistyczne)
– Mówi się o „systemach podlegających
odpowiednim ujawnieniom” – ale nigdzie nie zdefiniowanym
– Dwukrotnie piszę się „powyżej”, choć
w rzeczywistości jest „poniżej” [
powtórzone za WBF ].
– Beztrosko nie odróżnia się „może” od
„musi”, np: „Para może przygotować na piśmie opis ustaleń
w obronie przeciwko
[...]” – jakby kiedykolwiek wymagało to specjalnego przyzwolenia,
Niemniej jest
bogatym materiałem negatywnym do nauczania juniorów logiki, kompozycji i
stylistyki.
Największy idiotyzm w historii brydża
to [ przepisane z
dekretu WBF ] oznajmienie, że celem Polityki Systemowej jest
[m.inn.]:
„położenie
nacisku na postęp i innowacje”.
Przytrafiło się to także Polskiej Encyklopedii
Brydża, w której czytamy:
„ograniczenia systemowe mają na celu [...]
promowanie nowych rozwiązań w licytacji”.
Największa kompromitacja w historii PZBS
Niewątpliwie uchwalenie takiej Polityki Systemowej było działaniem na szkodę PZBS
(dawniej groziło to wykluczeniem ze Związku).
|
||||
13 IX 2004 |
||||
brydż, brydz, bridge, brydż sportowy, brydz
sportowy, bridge sportowy, Pikier, Sławiński, Slawinski, Łukasz Sławiński,
Lukasz Slawinski, |
||||
Chyba jedyna sensowna
inicjatywa własna PZBS to zaakceptowanie oczywistego postulatu Pikiera, by za
zgodą przeciwników można było licytować dowolnie (choć ograniczono to tylko do
turniejów kategorii najniższej, mimo iż logika wskazuje przede wszystkim na najwyższą).